Blog #2 de Pipowagen

“Sorry, maar we hadden niet aan jou gedacht, mijn oom vertelde dat jij ook zoiets met uitvaarten doet. En omdat we het eigenlijk anders dan anders willen, dacht hij dat we bij jou moeten zijn. Doe jij zoiets?”
“Ja, ik doe zoiets.” En zo begon ons eerste telefoongesprek.

Echter was er inmiddels al een collega-ondernemer ingeschakeld maar toch hadden ze besloten dat ik er iets in zou gaan betekenen. De collega deed eigenlijk alles en ik mocht doen wat ik misschien wel het mooiste vind aan dit werk; ik mocht de afscheidsviering doen.

Eigenlijk een mooi compliment: “Omdat het niet standaard moet zijn, willen we dat jij het doet.” Maar in één keer lag de lat ook wel erg hoog. Hoe anders dan anders kan en mag je het maken? Er moest gelachen worden maar het is tegelijkertijd ook een verdrietige aangelegenheid. Ik wil het wel losjes en leuk vertellen maar een mop tappen dat doe ik niet.
Hoe ga je de juiste balans vinden? Iets waar ik nachten van heb wakker gelegen.

Uiteindelijk is het een hele mooie en bijzondere viering geworden. De rouwauto werd vervangen door een eigen gebouwde pipowagen. De aula werd vervangen door een feestzaaltje. Mijn pak maakte plaats voor een spijkerbroek en een blouse. De spreekstoel was een barkruk en mijn glaasje water veranderde in een pilsje.
De gastsprekers werden ter plaatse gekozen, als je iets wilde melden dan kwam ik met de microfoon naar je toe.
En tot slot maakte ik met de kleinkinderen een ‘gezellig’ praatje over opa en hadden ze al snel een oplossing gevonden voor de snoepjes die opa altijd meebracht.

Na het brengen van een laatste groet vertrok de naaste familie samen met opa, onder groot applaus, in de pipowagen naar zijn laatste rustplaats.

En daar sta je dan…..Je vraagt je dan toch af of de familie tevreden is.
Was het wat ze van me verwacht hadden? Was het ‘anders dan anders’ genoeg?

Later op de dag hadden we nog contact en werd ik hartelijk bedankt. Ze vonden het geweldig. Er waren zelfs mensen die hadden gezegd als het mijn tijd ooit is, wil ik dat het zo gaat. Ik denk dat je geen groter compliment kunt krijgen.

Door een goede samenwerking met de familie, maar zeker ook door goede samenwerking met de al eerder ingeschakelde uitvaartverzorgster, hebben we er samen een mooi en bijzonder afscheid van gemaakt. Een afscheid dat paste bij de persoon. En dat is dan weer z’n moment waarop je beseft; “Wat heb ik toch een mooie baan!”

*Na controle en goedkeuring van de familie is deze blog geplaats.